در  گذر از مِهر خود كرده ی  این پیر را

بار گنه   كوله بار ، بسته  به  خروارها

قفل  زبانم   گشا  ، فن   بیانی   بده

عاجز  وصف  تو است  گفته وگفتار ها

درب  دلم   باز كن  ،  كار  دل  آغاز كن

كار  گشایی   تو   در اوّل  هر    كارها

پاك   كن از طینت زشت دل و دیده را

 مُهر كن از  نام خود  كرده   و  پندارها

رخ  بنما  مه لقا  ظلمت  دل سر شود

منتظر وصل توست این  همه دیدار ها

ای هنر آموز عشق  ابجد  و اعداد جو

سیرِ  طوافت   دوام ،   همره   زوارها

بند زگردن گشا  خویش ز خود وا  رها

جام  شرابی  بنوش  از  خُم  خمّارها

زمستان 1368 تهران